Οι φοιτητικές φιλίες … Θα είσαι πολύ τυχερός/η αν βρεις έναν καλό φίλο στη διάρκεια της φοιτητικής σου ζωής. Πολύ πιθανόν να μείνει για πάντα στη ζωή σου.
- Φαίνεται παράλογο στο άκουσμα αλλά αν το επεξεργαστεί κανείς, θα συνειδητοποιήσει πόσο λογικό είναι τελικά. Όταν δίνεις πανελλήνιες, περιμένεις να περάσεις κάπου μακριά για τους προφανείς λόγους. Ανεξαρτησία και γαμάτη φοιτητική ζωή, γιατί σαν την επαρχία και τα νησιά δεν έχει. Βρίσκεσαι σε μία φάση που ξεκινάς να διαμορφώνεις την ζωή σου όπως εσύ επιθυμείς. Επιλέγεις ποιους θα κρατήσεις και ποιους όχι και απλά προχωράς με τα δεδομένα που έχεις θέσει εσύ μόνος σου. Φαίνεται επικίνδυνο αλλά είναι μία καλή ευκαιρία να ζήσεις όπως θέλεις.
Και ενώ προετοιμάζεσαι για το καινούργιο σπίτι, το πανεπιστήμιο, γεμίζεις χαρά και προσμονή γι’ αυτό που έρχεται. Ίσως γεμίζεις και αισιοδοξία, ποτέ δεν ξέρεις. Υπάρχει και ο φόβος βέβαια. Λογικό πιστεύω από την στιγμή που φεύγεις από τα σίγουρα, αφήνεις πίσω σου ανθρώπους δικούς σου, που κατά πάσα πιθανότητα νομίζεις πως δεν μπορείς χωρίς αυτούς. Αυτό ίσως ισχύει, μέσα μας ακόμα μπορεί να το νομίζουμε αλλά όσο περνάει ο καιρός, συνειδητοποιούμε πολλά πράγματα για τους ίδιους μας τους εαυτούς, που κατά πάσα πιθανότητα δεν θα μας ερχόντουσαν ποτέ στο μυαλό.
Οι φοιτητικές φιλίες που καταλήγουν για πάντα…
- Και έτσι, με ανάμεικτα συναισθήματα ξεκινά η λεγόμενη φοιτητική ζωή. Πριν καν μπούμε στο γυμνάσιο, αναλογιζόμαστε το πώς θα είναι. Έχουμε διαμορφώσει τα στάνταρ μας και απλά περιμένουμε να συμβούν. Το κακό είναι ότι τα πράγματα δεν έρχονται έτσι όπως τα θέλουμε. Έχουμε μάθει να σχεδιάζουμε το μέλλον μας έτσι όπως εμείς επιθυμούμε, με τα άτομα που θέλουμε. Τι αστείο όταν δεν βγαίνει.
Και ενώ ο καιρός προχωράει, προχωράς και εσύ μαζί, είτε το θέλεις είτε όχι. Μετακομίζεις, μένεις μόνος σου. Φοβάσαι για αρκετά πράγματα, ειδικά για την πρώτη μέρα που θα πας στο πανεπιστήμιο. Μπαίνεις μέσα και δεν ξέρεις πού να πας και τι να κάνεις. Σκαλώνεις ακόμα περισσότερο βλέποντας τους δευτεροετείς και τα μεγαλύτερα έτη γιατί πολύ απλά, αυτοί ξέρουν τι να κάνουν και που να πάνε. Καταλήγεις να γελάς με τον εαυτό σου, πιστεύοντας ότι για τα επόμενα 4 χρόνια θα μείνεις σίγουρα μόνος.
- Οι μέρες προχωράνε και γνωρίζεις άτομα. Με κάποιος κολλάς, με άλλους όχι. Την κατάλληλη στιγμή όμως θα έρθουν και τα κατάλληλα άτομα. Θα συναντήσεις άτομα που απλά θα κολλήσεις μαζί τους. Όχι γιατί είστε ίδιοι, κυρίως όμως επειδή βρίσκεις σε αυτούς πράγματα που βλέπεις σε εσένα. Έχετε την ίδια ανάγκη για παρέα, για συντροφιά. Βρίσκεστε στην ίδια ακριβώς φάση. Θεωρώ το ότι είναι κανείς τυχερός που βρίσκει την παρέα του από τις πρώτες μέρες. Και έτσι, αποφασίζετε να γίνεται συνοδοιπόροι στο μεγάλο αυτό ταξίδι. Και ενώ ο καιρός προχωράει, σταματάς να νιώθεις τόσο μόνος και να σου λείπουν κάποια πράγματα.
Για περισσότερα λόγια ...
Ξεκινάς να υπάρχεις εσύ ο ίδιος σαν χαρακτήρας, να γίνεσαι αποδεκτός. Μέρες, μήνες περνάνε και το κενό μέσα κλείνει γιατί βρέθηκαν κάποια άτομα στον δρόμο σου, που άσχετα αν δεν τα γνωρίζεις αρκετό καιρό, μπόρεσαν να το μικρύνουν και τελικά να το κλείσουν. Είναι μία μαγεία και αυτή. Αναπτύσσεις φιλίες λοιπόν. Μαζεύεστε σε σπίτια, με μπύρες, κρασιά και ποτά, μιλάτε, γελάτε και μέσα στις σοβαρές συζητήσεις, ο καθένας ξεχωριστά ξεκινάει να νιώθει μία μικρή ευτυχία. Ξεκινάς να ανοίγεσαι, όχι για να δοκιμάσεις τον άλλον, αλλά γιατί θες να το κάνεις.
- Μιλάς, μιλάς και δεν σταματάς. Και όταν σταματήσεις, συνειδητοποιείς πόσο μεγάλη χαρά είναι να δένεσαι με κάποιους ανθρώπους. Θεωρώ ότι το να είσαι ευτυχισμένος είναι δύσκολο πράγμα, ειδικά όταν αυτό προέρχεται από ανθρώπους που ξέρεις λίγο καιρό. Αλλά κάποια στιγμή τα πράγματα που αναζητάς τόσο καιρό έρχονται. Είναι αυτή η αναπάντεχη ευτυχία που επιτέλους μπορείς να διαχειριστείς. Αυτές οι όμορφες φοιτητικές φιλίες .
Βρίσκεις την ευτυχία μέσα και από τα πιο απλά πράγματα και το μόνο που κάνεις είναι να χαμογελάς σαν χαζή κάθε φορά που σκέφτεσαι τις στιγμές που έχεις περάσει με αυτά τα άτομα μέσα σε τόσο λίγο καιρό. Ξέρεις ότι θα σε ακούσουν για ώρες να μιλάς για τις ανησυχίες σου, θα γελάσουν με την χαρά σου και θα στεναχωρηθούν με τον πόνο σου. Ξέρεις ότι θα είναι εκεί ακόμα και στις 5 το πρωί άμα τους το ζητήσεις. Θα σε δεχτούν για αυτό που είσαι, ακόμα και για το τραγικό σου χιούμορ και τα κόμπλεξ που θα βγάλεις σε άκυρες στιγμές. Ξέρεις ότι όσο περνάει ο καιρός, θα σε αγαπήσουν όσο θα τους αγαπάς και εσύ. Και κάτι τόσο όμορφο ξεκινάει..
